ตู้สาขาโทรศัพท์หรือภาษาอังกฤษเรียกว่า PABX หมายถึงระบบชุมสายย่อย ที่ออกแบบมาเพื่อใช้ในองค์กร ไม่ก็ที่ทำงาน เพื่อให้องค์การหรือไม่ก็ที่ทำการนั้นๆมีเบอร์โทรต่อ หรือหมายเลขด้านในเป็นของตนเอง ใช้สำหรับสื่อสารกันภายในองค์การ และยังอาจจะใช้เบอร์พวกนั้นโทรศัพท์เข้า-โทรศัพท์ออก ได้ต่อหน้าไม่ต้องผ่านโอเปอเรเตอร์ติดต่อสื่อสารไปยังระบบติดต่อข้างนอกไม่ก็ชุมสายโทรศัพท์ข้างนอก ระบบตู้สาขาโทรศัพท์ที่นิยมใช้มีอยู่ 2 ระบบเป็นต้นว่า อนาล็อก แบบ Switching PBX และแบบดิจิตอล ไม่ก็แบบ IP-PBX นั่นเอง ซึ่งอาจจะไขความให้รู้ถึงแนวคิดดำเนินงานโดยละเอียดได้ดังต่อไปนี้
ตู้สาขาโทรศัพท์แบบอนาล็อกไม่ก็แบบ Switching PBX เป็นระบบที่ได้รับความนิยมมากในอดีต แต่ว่าสมัยนี้ได้ความนิยมลดลงไปอย่างมาก ใช้สายโทรศัพท์แบบสายเล็กสีเหลือง ซึ่งมีทั้งแบบ 2 สายและแบบ 4 สาย ขั้นตอนดำเนินงานก็คือ จำต้องมีเจ้าหน้าที่ 1 คน ปฏิบัติหน้าที่เป็นโอเปอเรเตอร์ สำหรับนั่งรอต่อสายในไปยังแพนกนานา กระบวนการคือรับสายสำหรับสอบถามต้นสายว่าพึงปรารถนาติดต่อสื่อสารกับแพนกไหน หลังจากนั้นก็จะทำการต่อสายโดยการเอาสายต่อโทรศัพท์ที่ต่อเข้ากับหัว RJ-11
ตู้สาขาโทรศัพท์แบบดิจิตอลหรือไม่ก็แบบ IP-PBX เป็นการผนวกเทคโนโลยีของ ระบบต่อโทรศัพท์พื้นฐาน ที่ใช้กันทั่วถึงรวมกับระบบ VoIP ทำให้ได้คุณลักษณะของระบบต่อโทรศัพท์ ที่มีทักษะเพิ่มมากขึ้น เชี่ยวชาญเชื่อมต่อติดต่อสื่อสารกันได้ครอบคลุมเพิ่มขึ้น โดยอาจจะสื่อสารกันได้ทั้งบนระบบโทรขั้นพื้นฐาน ที่มีอยู่และทางระบบ IP ได้โดยพร้อมเพรียง คุณลักษณะที่ทาง IP-PBX มีอยู่คือ อาจเชื่อมต่อกันผ่านทางระบบขอบข่ายไม่ก็ IP ได้ ผู้ใช้อาจเกี่ยวโยงเข้าระบบจากที่ใดก็ได้ที่มีระบบเครือข่าย ไม่ก็ Internet เชื่อมต่อถึง
